Jak to - chyba?

Wstaliśmy rano i jeszcze skoczyliśmy do domu Dominika po książki.

- Witam, młoda damo – odezwała się jego mama – chcesz mi zabrać syna, z tego co widzę.

- Dzień dobry – powiedziałam robiąc wielkie oczy – nie, skądże – uśmiechając się krzywo jęknęłam próbując obrócić to wszystko w żart.

- Dobrze, dobrze – powiedziała z przekąsem – i jak ty wyglądasz?

Trochę się skrzywiłam bo wyglądałam dziś bardzo łagodnie – miałam jeansową koszulę , czarne rurki , fioletowe vansy i włosy związane w wysokiego kucyka.

- Eeee, chyba normalnie …

- Jak śmiesz? – fuknęła i obróciła się na pięcie .

- Mamo, przestań! – usłyszałam krzyk Dominika z góry.  Już więcej się nie odezwała . Dominik zszedł z góry w swoich bordowych vansach, jeansach , i szarej bluzie.

- To jak, idziemy? – powiedział zarzucając plecak na ramię.

- Tak, chodźmy już – puściłam mu oczko i wyszliśmy do przedpokoju – dowidzenia! – krzyknęłam i wyszłam na podwórze .

- Zaraz spóźnimy się na autobus ! – powiedział Dominik i popchnął mnie do przodu . Dorównał mi kroku i złapał za rękę ciągnąc przed siebie .  Przyszliśmy na przystanek akurat kiedy autobus przyjechał . 

Gdy już wróciliśmy ze szkoły do mojego domu zaczęliśmy robić spaghetti .

- Dawaj mi sos pomidorowy! – krzyknęłam wrzucając makaron do garnka. Dominik zaszedł mnie od tyłu i umazał całą buzię sosem - Chciałaś to masz ! – śmiejąc się i trzymając za brzuch patrzył mi prosto w oczy .

- To teraz moja kolej! – oblałam go czerwoną pacią. Razem śmieliśmy się jak głupi i oparliśmy o szafki kucając.

- Hahaahaha, co teraz? – Dominik nadal śmiał się jak szalony . Oblizałam sobie usta i wyjęłam talerze o mało co ich nie upuszczając ze śmiechu . Dałam jeden Dominikowi .

- To jemy ! Hahahahahah – umyliśmy sobie twarze i odcedziliśmy makaron nakładając go na talerze i polewając sosem bolognese . Ustawiliśmy je na stole i zapaliliśmy świece .

- Lepiej je zgaśmy, bo zaraz podpalimy dom – powiedział łapiąc się za brzuch – od tego śmiechu boli mnie już … Hahahahaha.

- Mnie też ! – krzyknęłam i zdmuchnęłam świece – to jemy . Może spaghetti nie było najlepsze ale za to ubawiliśmy się przy przygotowaniu jego jak głupi …

- Jak dla mnie najlepsze! – powiedział Dominik wciągając makaron tworząc z ust dzióbek .

- Ha! No jasne, że tak! – powtórzyłam ten gest robiąc zeza. Znowu wybuchliśmy śmiechem . 

Była już 18.15 . Wyszliśmy na altankę z tyłu domu i usiedliśmy na drewnianej ławce – huśtawce . Patrzyliśmy na dość wczesny zachód słońca . Dominik musnął moje koniuszki palców tak delikatnie… Oparłam głowę o jego ramię .

- Mam nadzieję, że dziś też nocujesz – powiedziałam nie odchylając głowy bo w tej pozycji było mi całkiem wygodnie.

- Tak, będę mógł aż do przyjazdu twojej mamy – powiedział spoglądając na moją twarz i uśmiechając się delikatnie przez chwilę – chyba …

- Jak to chyba? – podniosłam głowę i popatrzyłam na niego marszcząc brwi .

- Wiesz jaka jest moja mama – nie przepada za tobą, ale postaram się ją przekonać – powiedział i przechylił moją głowę do dawnej pozycji .