Nie no ,teraz to już chyba wszyscy

Położyłyśmy Dominika na łóżku w moim domku. Klaudia otarła jego czoło z krwi i położyła na nim okład.

- Myślę, że możemy go zostawić samego – Klaudia położyła swoje dłonie na moich ramionach. Popatrzyłam na niego jeszcze raz i obróciłam się na pięcie.

- Myślę, że na dzisiaj masz już za dużo wrażeń – Klaudia otworzyła drzwi swojego domu i wskazała na łóżko – może ty też lepiej się połóż a ja pójdę na zwiady. Będę za godzinę góra.

Położyłam się na łóżku i zamknęłam oczy. Wyobrażałam sobie jak teraz siedzę na plaży z Dominikiem patrząc na zachód słońca. Spojrzałam na zegarek.

- Dwudziesta pierwsza…

Po raz kolejny  opuściłam powieki i usnęłam.

Gdy się obudziłam odruchowo spojrzałam na zegarek.

- Dziesiąta?! – krzyknęłam zrywając się z łóżka. Pobiegłam do swojego domku i zajrzałam do Dominika. Jeszcze się nie obudził. Nagle ustałam na środku wioski .

- Klaudia? - krzyknęłam – Klaaaaaaaaudia?!

Słyszałam echo swojego głosu.

- Malwina?

- Po cholerę się tak drzesz?! – Malwina wściekła wyskoczyła ze swojej chatki.

- Gdzie jest Klaudia?

- Nie obchodzi mnie to a teraz się zamknij! – Malwina wysyczała przez zęby i trzasnęła drzwiami.

Wyszłam na korytarz a potem przed duże drzwi do tunelu. Między drzwi a próg wsadziłam maleńką deseczkę, żebym mogła je z łatwością otworzyć. Skręciłam w lewo i przeszłam jakieś dwadzieścia metrów gdy nagle potknęłam się o kogoś. Włączyłam szybko latarkę i poświeciłam na twarz owej postaci.

To była Klaudia. 

- Czemu to spada na mnie?! Dlaczego akurat ja?!

Po moich policzkach pociekły łzy . Skuliłam się w kłębek .

- Uspokój się! – wrzasnęłam do siebie trzymając się za głowę- ogarnij się!

Wzięłam Klaudię na ręce i podniosłam je pod samo wejście do wioski.

- To nie może się tak skończyć – powiedziałam do siebie i uchyliłam drzwi. Światło było zgaszone. Przerzuciłam Klaudię za próg i podniosłam się do włącznika. Światło się nie włączało.

Niespodziewanie w rogu pokoju zauważyłam jakąś postać. Włączyła latarkę kierując światło na swoją twarz .

- Co teraz maleńka? – zobaczyłam mężczyznę porażająco podobnego do Jeffa Mavericka.

Spojrzałam na Klaudię i zauważyłam nóż przypięty do jej paska. Osunęłam się po ścianie i dyskretnie po niego sięgnęłam.

- Tak umrzesz – mężczyzna się uśmiechnął – jakieś życzenia?

- Chcę pana przytulić.

- Co?! Dziecko jestem twoim zabójcą a ty chcesz mnie przytulać?

- Tak, chcę.

- No to chodź – mężczyzna się roześmiał i wyciągnął ręce w moim kierunku.

Schowałam nóż za plecami i ostrożnie zbliżałam się do sobowtóra Jeffa. Położyłam głowę na jego ramieniu i w tym momencie wbiłam mu ostrze noża w plecy. Mężczyzna złapał się za brzuch i gwałtownie próbował nabrać oddech. Wyjęłam nóż z jego pleców i tym razem ostrze zanurzyłam w jego brzuchu. Odbiegłam i złapałam Klaudię pod ramiona. Zaczęłam wciągać ją do „hali głównej” . Jeff2 próbował jeszcze iść w moim kierunku jednak potknął się i  upadł na ziemię zamykając oczy.

Wciągnęłam Klaudię do jej domku i położyłam na łóżku. Zrobiłam to samo co ona z Dominikiem – otarłam jej czoło z krwi i położyłam okład. Usiadłam przy niej i złapałam za rękę.

- Trzymaj się, dasz radę – wyszeptałam i wyszłam.